κεντρούνι

κεντρούνι, τὸ (Μ)

κεντρί.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κέντρον + κατάλ. -ούνι (πρβλ. κουδ-ούνι, πιγ-ούνι) ή απευθείας από το ουσ. κέντρων].